Burrhus Frederic Skinner (20 maart 1904 – 18 oktober 1990) – Amerikaans psycholoog en gedragstherapeut, een van de meest prominente vertegenwoordigers van het behaviorisme in de naoorlogse periode.
Wie was Burrhus Frederic Skinner precies?
Burrhus Frederic Skinner werd geboren in Susquehannock, Pennsylvania. Toen hij zeven jaar oud was, verhuisde zijn familie naar Scranton. Skinner studeerde af aan de Scranton Central High School en ging studeren aan de Harvard University. Tijdens zijn studie was hij geïnteresseerd in literatuur, maar stapte over naar psychologie vanwege problemen met zijn gezichtsvermogen. Tijdens zijn studie promoveerde hij op een proefschrift getiteld. “De invloed van de omgeving op de gedragskenmerken van mensen”.
Na zijn afstuderen werkte Skinner als leraar en onderzoeker in het Massachusetts General Hospital in Boston. In 1931 trad hij in dienst bij Harvard University, waar hij tot zijn dood werkte. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Skinner betrokken bij onderzoek naar de gedragsaspecten van de militaire luchtvaart. Dit onderzoek resulteerde in het concept van de ‘veiligheidscabine’, die het aantal dodelijke pilotenlachtoffers aanzienlijk verminderde.
Skinner was lid van de American Academy of Arts and Sciences en van de National Academy of Sciences. Hij ontving vele prestigieuze onderscheidingen, waaronder de National Medal of Science en eredoctoraten van vele universiteiten. Hij stierf op 86-jarige leeftijd in Cambridge, Massachusetts.
Burrhus Frederic Skinner – onderzoek
Skinner raakte geïnteresseerd in diergedrag in de jaren 1930 en zijn onderzoek richtte zich op hoe beloningen en straffen het gedrag van dieren beïnvloeden. In deze tijd ontwikkelde hij ook het concept van zogenaamde gedragscontrole, dat de basis werd voor zijn verdere onderzoek. In de jaren 1950 en 1960 zette Skinner zijn onderzoek voort, dit keer gericht op menselijk gedrag. Zijn werk leidde tot het ontstaan van concepten als ‘zelfcontrole’ en ‘zelfdiscipline’. Skinner geloofde dat mensen hun gedrag konden beheersen door het gebruik van beloningen en straffen, net als dieren. Het operationele onderzoek van Burrhus Skinner vond weerklank in de wetenschappelijke gemeenschap en droeg bij aan de ontwikkeling van vele wetenschappelijke gebieden zoals techniek en economie. Skinner blijft een van de meest prominente psychologen van de 20e eeuw en zijn werk blijft onderzoekers over de hele wereld inspireren.
Wat hebben we aan Skinner te danken?
Skinner deed veel onderzoek naar gedragsconditionering. Zijn beroemdste experiment was het zogenaamde ‘rattenexperiment’, waarin een rat werd geleerd dat hij zou worden beloond met een stuk kaas als hij op een hendel drukte. Skinner ontdekte dat de rat dit gedrag aanleerde en niet via een intern, onbewust proces. Skinner voerde vele andere onderzoeken uit naar gedragsconditionering, die bijdroegen aan de ontwikkeling van kennis over dit fenomeen. Skinner droeg ook bij aan de ontwikkeling van kennis over het behaviorisme. Het behaviorisme is een benadering van de psychologie die zich richt op de studie van gedrag in plaats van interne, onbewuste processen. Skinner geloofde dat het behaviorisme een wetenschap van gedrag was in plaats van mentale toestanden. Skinner droeg bij aan de ontwikkeling van het behaviorisme door zijn werk over gedragsconditionering. Zijn werk droeg ook bij aan de ontwikkeling van kennis over fenomenen als leren en motivatie.
Skinner droeg ook bij aan de ontwikkeling van kennis over onderwijs. Skinner stelde dat er veel onderwijsmethoden zijn die effectief zijn, maar de belangrijkste methode is de methode die zich richt op gedragsgericht leren. Skinner droeg bij aan de ontwikkeling van kennis over gedragsmatig leren door zijn werk over gedragsconditionering. Zijn werk heeft ook bijgedragen aan de ontwikkeling van kennis over fenomenen als ervaringsleren en observerend leren.
De werken van Skinner
Skinner was een gedragsonderzoeker die zich vooral richtte op de studie van de gevolgen van acties. Skinner stelde dat gedrag niet alleen geleerd wordt door beloningen en straffen, maar ook door positieve en negatieve bekrachtiging. Skinner geloofde dat gedrag veranderd kan worden door het gewenste gedrag te versterken en/of het ongewenste gedrag te verminderen. Skinner stelde dat gedrag gevormd kan worden door een gecontroleerde omgeving. Skinner geloofde dat gedrag gevormd kan worden door een gecontroleerde omgeving en niet door interne krachten zoals motivatie of intentie.
Skinner was ervan overtuigd dat gedrag gevormd kan worden door de omgeving waarin het wordt aangeleerd. Skinner geloofde dat er drie soorten omgevingen zijn die gedrag kunnen beïnvloeden: de natuurlijke omgeving, de kunstmatige omgeving en de sociale omgeving. Skinner geloofde dat de natuurlijke omgeving de omgeving is waarin gedrag eerder door ervaring dan door leren wordt aangeleerd. Skinner geloofde dat de kunstmatige omgeving een omgeving is waarin gedrag geleerd wordt door leren in plaats van door ervaring. Skinner geloofde dat een sociale omgeving een omgeving is waarin gedrag wordt geleerd door interacties met andere mensen.
Zie ook: Behaviorist
